Aus dem Nichts

Fatih Akin - Duitsland - 2017 - 106 min.
met Numan Acar, Adam Bousdoukos, Diane Kruger,...
Golden Globes 2018: Best Foreign Language Film; Cannes 2017: Beste Actrice (Diane Kruger)

Elk ogenblik kan het laatste zijn. Een lichtflits, een explosie, en van de ene seconde op de andere zijn Nuri, de Turkse echtgenoot van Katja (Diane Kruger), en haar zoontje Rocco uit het leven weggeslagen. Hun lichamen zijn herleid tot twee lijken die zó onidentificeerbaar zijn dat er een DNA-test aan te pas moet komen. En de scherven van de spijkerbom die hen wegblies, zullen ook in uw huid doordringen. Zo hakt de professionele onthechting waarmee de commissaris Katja komt melden dat haar man en haar zoontje geen personen meer zijn, maar een verzameling lichaamsdelen, er diep in. En zo begint de helletocht van de woeste weduwe, het drama dat vorige week de Golden Globe voor Beste Buitenlandse Film won.

De commissaris gaat de daders van de aanslag in eerste instantie in kringen van moslimfundamentalisten zoeken, maar al gauw blijkt – geen spoiler – dat de bom werd geplaatst door westerlingen die er, zoals iemand opmerkt, een ‘fout wereldbeeld’ op na houden. De eerste weken na de aanslag zit Katja gekerkerd in het rijk der troosteloosheid, snikkend als een wild dier. Maar in een erg gedurfde maar geslaagde scène – van het fantastische ‘Gegen die Wand’ weten we dat regisseur Fatih Akin de theatrale tableaus niet schuwt – rijst ze als een Terminator op uit haar badkuip, vastbesloten om gerechtigheid te laten geschieden. In de rechtbank gedraagt Katja zich – op één hartverscheurende uitbarsting na – nog waardig, maar in haar ogen zie je hoe haar verdriet en haar woede langzaamaan uitgroeien tot een verbeten doodswens. En kunnen we het haar kwalijk nemen? Of verlaagt ze zich met haar vermetelheid tot hetzelfde niveau als de moordenaars? Is de drang naar vergelding die allengs bezit van haar neemt, in wezen niet dezelfde drang die haar vijanden drijft? Lastige vragen, waar u achteraf op café een stevige boom over mag opzetten.

Eén ding staat vast: het parcours dat Katja aflegt, van slachtoffer tot wraakengel, wordt door Fatih Akin erg overtuigend gebracht, en door Kruger – prijs van de Beste Actrice op het filmfestival van Cannes – heel geloofwaardig gespeeld. Toch zijn het niet de heftige emotionele scènes, maar de momenten tussendoor die het meest indruk maken. Katja die haar beide handen tegen de met bloed besmeurde muur drukt, de excuses van de vader, de ontmoeting op de trappen van het gerechtsgebouw: momenten als kleine vallende tranen. (Humo)

Trailer

Deel film