Nu in Studio Skoop
Quisling, The Final Days The New Year That Never Came Ocean with David Attenborough hold on to her Sinners My Sunshine Conclave All We Imagine as Light The Last Showgirl The Outrun Vermiglio Bonhoeffer The Seed of the Sacred Fig Parthenope A Complete Unknown The Brutalist Traffic (Reostat) Black Bag Japanese Avant-Garde Pioneers Flow Door Dik en Dun The Surfer Visioni Sarde 2025 The Bibi Files Dressed to Kill Festen 28 Days Later Troll Hunter Riefenstahl Stolen Life The Room
Nieuwsbrief
Ontvang wekelijks de programmatie in je mailbox
The Good, the Bad and the Ugly
Sergio Leone - Italië/Spanje/West-Duitsland - 1966 - 171 min.
met Clint Eastwood, Eli Wallach, Lee Van Cleef, Rada Rassimov, ...
In het kader van De Zomer in Studio Skoop / CLASSICS
- op woensdag 16 augustus om 14.15
- op donderdag 17 augustus om 17.00
- op vrijdag 18 augustus om 19.30
- op zaterdag 19 augustus om 17.00
- op zondag 20 augustus om 19.30
- op dinsdag 22 augustus om 17.00
(klik op het gewenste vertoningsuur voor tickets)
57 jaar na dato zijn de beelden van de bekendste western aller tijden nog even ontzagwekkend. Deze 4K-restauratie op een groot bioscoopdoek in combinatie met de iconische soundtrack van de maestro himself, Ennio Morricone, is wat u nodig heeft zonder het zelf te beseffen. Alleen al voor het bekende riedeltje dat de drie hoofdpersonages introduceert zouden wij ons bioscoopticket al bestellen…
Het verhaal van ‘The Good, the Bad and the Ugly’ (oftewel ‘Il Buono, il Brutto, il Cattivo’) blijft onveranderd: drie bandieten jagen op een schat van tweehonderdduizend dollar in goud, terwijl de Amerikaanse burgeroorlog om hen heen woedt. The Bad is de gemeenste, maar The Good en The Ugly zijn ook niet bepaald vrolijke Fransen. Alle drie verraden ze elkaar voortdurend om daarna weer tijdelijk samen te werken. De oorlog is bijzaak voor hen, maar niet voor Sergio Leone. In deze bioscoopversie komt dat tot uiting in enkele voorheen ontbrekende scènes waarin de verschrikkingen van de burgeroorlog nog meer naar voren komen. Het geeft de film meer gewicht zonder het avontuurlijke plezier eruit te halen.
Het contrast tussen de nog weidsere woestijnlandschappen en de nog extremere close-ups van harde gezichten (waar Leone als het ware ook landschappen van maakt) is nog groter en de kenmerkende trage filmstijl komt hier tot volle wasdom. Zo ook de stoïcijnse acteerstijl van Clint Eastwood als de zwijgzame revolverheld.