Small, Slow But Steady

Shô Miyake - Japan/Frankrijk - 2022 - 99 min.
met Yukino Kishii, Masaki Miura, Shinichirô Matsuura, Tomokazu Miura, ...

In het waargebeurde ‘Small, Slow But Steady’ vecht de doof geboren bokser Keiko Ogasawara voor erkenning en haar boksgemeenschap in Tokio. Alsof Yasujirō Ozu, de Japanse meester van de sereniteit in het alledaagse, zich boog over het Amerikaanse sportdrama ‘Million Dollar Baby’…

Boksfilms zijn dan wel zo oud als de cinema zelf, een zelden verteld verhaal zoals dat van het Japanse ‘Small, Slow But Steady’ heeft nog steeds de kracht om te beroeren en te verrassen. De film schildert het portret van Keiko Ogasawara, een professionele bokser die doof werd geboren. Regisseur Shô Miyake en zijn coscenarist baseerden zich op Ogasawara’s autobiografie en namen de vrijheid om een sleutelmoment uit haar leven te verplaatsen naar het eerste jaar van de coronapandemie. Het is de emotionele waarheid die telt, weten de makers, en dat een sport van vlees en bloed vraagt om dito personages. Ogasawara’s strijd wordt die van een gemeenschap, haar verouderende trainer en zijn onafhankelijke boksschool in een voorstad van Tokio. Onsentimenteel, maar zo gevoelig als de korrel in de cinematografie van Hidetoshi Shinomiya, ook verantwoordelijk voor de prachtige beelden van ‘Drive My Car’. (Film Fest Gent)

FR
Keiko vit dans les faubourgs de Tokyo où elle s’entraîne avec acharnement à la boxe. Sourde, c’est avec son corps qu’elle s’exprime. Mais au moment où sa carrière prend son envol, elle décide de tout arrêter…

EN
In the true story Small, Slow But Steady, deaf-born boxer Keiko Ogasawara fights for recognition and her boxing community in Tokyo. As if Yasujirō Ozu, the Japanese master of serenity and the everyday, were directing the American sports drama Million Dollar Baby ...

Boxing films may be as old as cinema itself, a story like that of Japan’s Small, Slow But Steady still has the power to move and surprise. The film paints a portrait of Keiko Ogasawara, a professional boxer who was born deaf. Director Shô Miyake and his co-screenwriter drew on Ogasawara’s autobiography and took the liberty of moving a key moment in her life to the first year of the corona pandemic. It’s the emotional truth that matters. Ogasawara’s struggle becomes that of a community, her ageing trainer and his independent boxing school in a Tokyo suburb. Unsentimental, but a sensitive as the grain in the cinematography of Hidetoshi Shinomiya, who was also responsible for the beautifully shot Drive My Car. (Film Fest Gent)

★

“The biggest win in the elegantly crafted film—best exemplified in a stirring final shot that’ll make you believe in the promise of the next day—is simply taking the next step toward the next fight.” - RogerEbert.com

“In all departments, the film’s craft matches the script’s sensitivity and lack of trickery.” - Variety

“Anyone committed to the more contemplative, emotionally refined end of the current Japanese art cinema spectrum will find this against-the-grain study genuinely alluring.” - Screen International

Trailer

Deel film