Nu in Studio Skoop
Quisling, The Final Days The New Year That Never Came Ocean with David Attenborough hold on to her Sinners My Sunshine Conclave All We Imagine as Light The Last Showgirl The Outrun Vermiglio Bonhoeffer The Seed of the Sacred Fig Parthenope A Complete Unknown The Brutalist Traffic (Reostat) Black Bag Japanese Avant-Garde Pioneers Flow Door Dik en Dun The Surfer Visioni Sarde 2025 The Bibi Files Dressed to Kill Festen 28 Days Later Troll Hunter Riefenstahl Stolen Life The Room
Nieuwsbrief
Ontvang wekelijks de programmatie in je mailbox
Dogville - 20 jaar
Lars von Trier - Denemarken - 2003 - 178 min.
met Nicole Kidman, Paul Bettany, Lauren Bacall, James Caan, ...
European Film Awards 2003: Beste Regisseur, Beste Cinematografie
In het kader van De Zomer in Studio Skoop / BIRTHDAY BASH
- op woensdag 23 augustus om 14.15
- op donderdag 24 augustus om 20.00
- op zaterdag 26 augustus om 14.45
- op zondag 27 augustus om 19.45
(klik op het gewenste vertoningsuur voor tickets)
20 jaar geleden waagde Lars von Trier zich aan het eerste luik van zijn radicaal filmexperiment ‘USA: Land of Opportunities’. Met ‘Dogville’ bracht hij een grimmig verhaal in negen hoofdstukken over de voortvluchtige Grace die opgenomen wordt in een gesloten dorpsgemeenschap in de Rocky Mountains.
Geen decor, geen buitenopnamen, geen realistische illusie. De scènes die zich overdag afspelen, tekenen zich af tegen een fel witte achtergrond, ’s avonds en ’s nachts is het speelvlak dat de plattegrond van Dogville voorstelt, gelegen in een gitzwarte ruimte. Duidelijker kon Lars von Trier niet tonen dat dit fictieve bergdorp volstrekt geïsoleerd is. Bovendien krijgt Dogville er een allegorische waarde door: het plaatsje is een blauwdruk voor iedere - Amerikaanse - gesloten gemeenschap die zich keert tegen buitenstaanders, en waar de bewoners misbruik maken van hun machtspositie.
Door de vertelstem van John Hurt, de haast fluisterende manier van acteren en de (door von Trier zelf gehanteerde) handheld-camera die het spel van de acteurs van zeer nabij registreert, bouwt de toeschouwer een nauwe band op met de personages. En deze band wordt op geen enkel moment doorbroken. Experiment geslaagd, vonden we toen, en dat vinden we nu nog steeds.