Nu in Studio Skoop
Quisling, The Final Days The New Year That Never Came Ocean with David Attenborough hold on to her Sinners My Sunshine Conclave All We Imagine as Light The Last Showgirl The Outrun Vermiglio Bonhoeffer The Seed of the Sacred Fig Parthenope A Complete Unknown The Brutalist Traffic (Reostat) Black Bag Japanese Avant-Garde Pioneers Flow Door Dik en Dun The Surfer Visioni Sarde 2025 The Bibi Files Dressed to Kill Festen 28 Days Later Troll Hunter Riefenstahl Stolen Life The Room
Nieuwsbrief
Ontvang wekelijks de programmatie in je mailbox
Sleepless in Seattle - 30 jaar
Nora Ephron - Verenigde Staten - 1993 - 105 min.
met Tom Hanks, Meg Ryan, Ross Malinger, …
In het kader van De Zomer in Studio Skoop / BIRTHDAY BASH
- op woensdag 19 juli om 22.15
- op donderdag 20 juli om 19.45
- op zondag 23 juli om 17.15
- op maandag 24 juli om 19.45
(klik op het gewenste vertoningsuur voor tickets)
Cynici der lage landen, verenigt u, en ga en masse en tegen uw goesting naar ‘Sleepless in Seattle’ kijken. De film zal probleemloos, ook 30 jaar later, uw harten doen smelten.
Sam Baldwin is een weduwnaar die anderhalf jaar na de dood van zijn vrouw nog steeds in diepe rouw is. Samen met zijn achtjarig zoontje Jonah probeert hij er het beste van te maken. Wanneer Jonah een nachtelijk, ‘menselijk’ radioprogramma opbelt en Sam tegen zijn zin zijn verhaal vertelt, verovert hij het hart van de vrouwelijke luisteraars. Eén van hen is Andie (Meg Ryan), een journaliste uit Baltimore, bij wie het verhaal van Sam heel hard binnen komt. Door diepe ontroering over de liefde die Sam omschreef, begint ze te twijfelen aan haar nakende huwelijk en neemt ze contact met Sam.
‘Sleepless in Seattle’ is de foie gras van de romantische film. Je weet dat je het niet meer mag consumeren, maar het is zo verdomd goed. Het is meer dan Tom Hanks en Meg Ryan en dat vervloekte kind dat ons doet schransen van deze super zoete koek. ‘Sleepless in Seattle’ was het ijkpunt voor de romcom in de jaren ‘90. Het deed ons erin geloven dat we een betere versie van onszelf kunnen zijn, mochten we dat willen. Ondertussen weten we uiteraard wel beter (what you see is what you get), maar een mens mag toch eens nostalgisch zijn, nietwaar?