Nu in Studio Skoop
The Surfer The Bibi Files hold on to her Visioni Sarde 2025 Dressed to Kill Festen Sinners Ocean with David Attenborough The New Year That Never Came Conclave Vermiglio The Outrun The Brutalist The Last Showgirl My Sunshine Parthenope Bonhoeffer Quisling, The Final Days The Seed of the Sacred Fig All We Imagine as Light A Complete Unknown Flow Door Dik en Dun 28 Days Later Troll Hunter Riefenstahl Stolen Life The Room
Nieuwsbrief
Ontvang wekelijks de programmatie in je mailbox
The Dreamers
Bernardo Bertolucci - VK/Frankrijk/Italië - 2003 - 115 min.
met Michael Pitt, Eva Green, Louis Garrel, Anna Chancellor, Robin Renucci, …
In het kader van De Zomer in Studio Skoop / PURE CINEMA
- op woensdag 17 augustus om 22.15
- op vrijdag 19 augustus om 17.15
- op zaterdag 20 augustus om 22.15
- op zondag 21 augustus om 20.00
(klik op het gewenste vertoningsuur voor tickets)
Bernardo Bertolucci was een vreemde vogel. In zijn twintiger jaren maakte hij ontzettend volwassen films als ‘Prima della rivoluzione’ en eens voorbij de zestig greep hij terug naar de passionele roekeloosheid van de jeugd. In 2003 was er ‘The Dreamers’, een ongeleid projectiel van een film: pretentieus en doelloos, maar eveneens sfeervol, cool en boordevol emotie. Net zoals het onbeminde kleinood ‘Io e te’, een film die hij op 72-jarige leeftijd uitbracht, blijft het onvoorstelbaar dat deze film uit de geest van een jong-gepensioneerde vloeide. In 2018 legde opa Bernardo het loodje, hoog tijd om ‘The Dreamers’ op de functioneel naakte pied-de-stal te zetten.
Acteur Michael Pitt excelleert als de Amerikaanse Matthew, die eind jaren 60 een jaar in Parijs studeert. Zijn passie voor film brengt hem in contact met Isabelle en haar broer Theo (Green en Garrel). Bertolucci baseerde het personage van buitenlander Matthew op zichzelf en lardeerde de film met tekst- en beeldfragmenten van gezaghebbende films.
★
“Bertolucci’s The dreamers gaat over seks, filmgeschiedenis en politiek. En in die volgorde. Maar hij gaat vooral over een vervlogen tijdgeest van onbegrensd experiment en optimisme—een mentaliteit waar Bertolucci heimwee naar heeft. Toch is zijn ode aan wat jong zijn was in ‘68 niet bitter: het is veeleer een uitnodiging aan de jeugd om opnieuw onbezonnen te durven zijn.” - De Standaard